In deze verklaring spreken we onze solidariteit uit met politici die worden aangevallen niet om wat ze zeggen en doen, maar om wie ze zijn. Of soms zelfs niet wie ze zijn, maar met wie ze banden hebben. Of niet eens met wie zij banden hebben maar om banden die mensen en organisaties die zij kennen mogelijk hebben. Of niet.
We hebben gezien hoe Yassin Elforkani na zijn pleidooi voor wettelijke bescherming tegen het maken van spotprenten van Mohammed, zodanig bedreigd werd dat hij niet meer het vrijdaggebed kan leiden. We hebben ook gezien hoe veel politici die kritiek op hem leverden omdat hij de vrijheid van meningsuiting zou aanvallen en dat op het verkeerde moment, zwijgen over deze bedreigingen. Eenzelfde behandeling viel Farid Azarkan ten deel nadat hij in de Tweede Kamer het opnam voor het recht van Yassin Elforkani en de ondertekenaars van een petitie waarin geweld veroordeeld werd en gepleit werd voor bescherming tegen spotprenten van Mohammed. Ook toen werd hij de maat genomen om de vrijheid van meningsuiting en de petitie werd ‘ziek’ genoemd door een van de Kamerleden. En ook hij wordt nu bedreigd. Niet alleen hij, maar ook zijn partner en kinderen en hun foto’s zijn verschenen in het openbaar.
Klimaatactiviste Kauthar Bouchallikht werd kandidaat Kamerlid voor GroenLinks en in plaats van te focussen op haar verdiensten binnen de klimaatbeweging ging het over de vermeende banden met de Moslim Broeders van de organisatie waarvoor ze actief was of een organisatie als Milli Gorus waar ze een training voor gaf. Niemand die het nu had over de noodzaak van politici om de kloof met het publiek te verkleinen of tellen deze niet? En ook werden haar familiebanden gebruikt om haar verder te problematiseren. Haar publieke imago verschoof van klimaatactiviste naar orthodox-conservatieve-radicale-fundamentalistische moslima, gezien haar ‘banden met’ en haar uiterlijk met hoofddoek. Afgezien van het feit dat de Moslim Broeders niet verboden zijn, dat Femyso en Milli Görus samenwerken met Europese overheden en het belangrijke werk dat Femyso verricht voor Europese moslimjongeren en interreligieuze dialoog, is dit allemaal afleiding.
Het gaat allemaal om verdachtmaking, juist van moslims die publiek actief zijn. Of ze nu van progressieve of conservatieve snit zijn of radicaal is irrelevant. Sterker nog, dat soort reacties deelt moslims alleen op basis van ideeën over wie welk risico vormt. Het gaat erom dat moslims verdacht zijn en publiekelijk verdacht gemaakt worden. Als ze zich niet uitspreken tegen terrorisme, zullen ze het wel goedkeuren. Als ze de bespotting van Mohammed willen begrenzen, dan zijn ze tegen de vrijheid van meningsuiting en misschien niet voor de terroristen, maar dan toch op z’n minst de handlangers van de handlangers. Als zij banden hebben met de Moslim Broeder dan roept dat geen vragen op over een mogelijke groen-progressieve route binnen het uitgebreide en zeer diverse en gefragmenteerde netwerk van de Moslim Broeders, maar over islamisering van de samenleving: de relatie gaat maar één kant op. Het zijn vragen die je ook nooit afdoende kunt beantwoorden: hoe bewijs je dat je bepaalde ideeën niet hebt?
Maar je kunt je toch uitspreken? Je kunt toch de vragen beantwoorden? Nee dat kan dus niet, want het is nooit voldoende. Want hoe ga je aantonen dat je geen stereotype bent? Waarom zou je je uitspreken als je geen band met die personen en organisaties hebt? Je kunt toch stilhouden, het is nu niet de juiste timing? Het is nooit de juiste timing, maar niemand die het Nederlanderschap en integratie van voormalig minister Donner in twijfel trok nadat hij vlak na de moord op Theo van Gogh pleitte voor meer bescherming voor minderheden. Niemand in de Tweede Kamer die hem of zijn betoog ziek noemde. Niemand die had het had over de christen-democratische putlucht in een krant.
Er komen ook geen artikelen in kranten die gaan over de vraag of onze samenleving voldoende weerbaar is tegen christelijke politiek zoals er wel journalisten zijn die de vraag opwerpen of ‘onze samenleving voldoende weerbaar is tegen de eisen van de moslimminderheid’. En als moslims door al deze hoepels gesprongen zijn en alle hokjes aangekruist hebben om zo een ‘goede moslim’ te lijken, komt er iemand, zoals van de NOS, langs die zegt ‘maar de banden met de moslimbroederschap ontkennen is juist kenmerk van de moslimbroederschap.’ Of iemand die roept ‘taqiyya’.
En kun je weer voorafgaan beginnen. Het zijn dan uiteindelijk ook geen vragen over belangstelling voor het GroenLinks programma of hoe we de vrijheid van meningsuiting rechtvaardiger en gelijkwaardiger kunnen maken. Het is het uitoefenen van macht en afpersing: je moet voldoen aan ons plaatje want anders maken we je verdacht om wat je zegt of wat je niet zegt en, vooral als vrouw, om hoe je eruit ziet.
Als je de verkeerde moslim bent bedreigen we je of je familie of je organisaties of we doen nog wat meer. Je moet je plaats kennen en anders zetten we je op je plaats met verdachtmakingen, schelden en bedreigingen. Gelukkig is er ook veel steun voor de betrokkenen, maar opvallend weinig (zoals dat vaker het geval is) uit de politiek.
Als organisaties die zich bezighouden met de strijd tegen racisme en voor gelijkwaardigheid van alle burgers, maken we ons ernstig zorgen om de groeiende vanzelfsprekendheid dat het burgerschap en voor sommigen zelfs het menszijn van moslims voorwaardelijk is.
En veroordelen we in de sterkste bewoordingen de bedreigingen en verdachtmakingen jegens moslims in de politiek en in het publieke debat ongeacht de politieke, religieuze of andere standpunten die zij vertegenwoordigen. We benadrukken nogmaals onze solidariteit met hen en zullen in de komende doorgaan op onze strijd tegen racisme en haatzaaien en daarbij onze aandacht speciaal richten op de verkiezingscampagne.
EMCEMO • collectief tegen islamofobie en discriminatie • S.P.E.A.K (Moslimvrouwen collectief) • Meld islamofobie
Voor informatie: Abdou Menebhi, tel: 06-55818828 • Eerste Weteringplantsoen 2c, Amsterdam
